Meet the artist: Emma Lesuis
Emma Lesuis is de theatermaker van Aardappelbloed, te zien in CT op 28 oktober. In deze live documentaire wordt Emma geconfronteerd met het slavernijverleden. Al mijmerend over de Surinamerivier, vraagt ze zich af hoe Surinaams ze zelf eigenlijk (nog) is.
Omdat we er zin in hadden, belden we Emma om te checken hoe ze deze voorstelling maakte en wie ze is.
HALLO EMMA 😀
Hoe kwam je erbij om de voorstelling te maken?
Het was eerst de bedoeling om een documentaire te maken voor de televisie, namelijk voor Canvas, waar de documentaire ook is uitgezonden, maar ik vond dat mijn verhaal meer impact zou hebben als ik het zelf zou vertellen met een bassist die de muzikale begeleiding doet.
Heb je specifiek een achtergrond in theater?
Ik heb woordkunst gestudeerd, wat een mengelmoes is van media-, podium- en schrijfkunst en ben afgestudeerd met een documentaire voorstelling. Sindsdien heb ik documentaire projecten gedaan voor de televisie, voor exposities en schrijf ik. Ik doe een combinatie van de verschillende disciplines.
Hoe bevalt het om op het podium te staan?
Ik moet nog wel een beetje mijn weg vinden, omdat ‘live documentaire’ een tamelijk nieuw genre is. Woordkunst is wel een onderdeel van de theateropleiding in Antwerpen dus ik heb wel ervaring met op het podium te staan en ik heb veel gemodereerd. Ik ben meer bezig met hoe het verhaal het best tot zijn recht kan komen. Het belangrijkste voor mij is de impact van mijn verhaal en heb vooral een drive om mijn eigen verhaal te vertellen.
Wat is onmisbaar en altijd aanwezig in jouw werk?
Vaak persoonlijke verhalen vanuit mijn eigen persoon. Een element dat ik veel gebruik is film. Zelf doe ik het filmen, regisseren en monteren.
Wat was je inspiratie voor de voorstelling Aardappelbloed?
Het begon met de achternaam van mijn moeder. Mijn moeder heet Deimveld wat ‘veldmeid’ betekent. Dat is een duidelijke slavennaam. Het viel me op dat ik weinig wist over de slavernij. Ik vind dat het belangrijk is om het verleden te kennen om te zien waar mensen tegenwoordig voor strijden. Mijn bet-bet-overgrootmoeder heeft als eerste deze naam gekregen sinds de afschaffing van slavernij. Zo kwam ik bij haar en ben ik de familielijn gaan onderzoeken om te kijken wat er werkelijk achter deze achternaam schuilt.
Wat zijn je toekomstplannen?
Momenteel volg ik een IDFA workshop en ontwikkel ik een nieuw filmplan onder begeleiding. Mijn schoonvader gaf mij namelijk laatst een doos vol archiefmateriaal en foto’s van zijn grootvader die gouverneur was van Suriname. Ik wil gaan kijken naar de geschiedenis en de man achter deze foto’s en hoe wij nu kijken naar deze historische periode (jaren 30 en 40). Ook naar historische revolutionaire figuren uit dezelfde tijd onder andere Louis Doedel en Anton de Kom. Hiermee wil ik verhalen vertellen die niet in de geschiedenisboeken staan maar wel erg belangrijk zijn om te vertellen voor de Surinaamse bevolking en de nazaten. Tijdens IDFA wordt het filmplan gepresenteerd en hopelijk wordt er volgend jaar een film van gemaakt. Hoe of wat is nog onbekend. Daarnaast ben ik op tour met de voorstelling Aardappelbloed.
